Bractwo jest zrzeszeniem wiernych, kanonicznie erygowanym i pozostającym pod zwierzchnictwem ordynariusza. Celem jego jest rozbudzenie życia chrześcijańskiego wśród członków, poprzez określone formy kultu religijnego i wykonywanie dzieł miłosierdzia. Celem bractwa szkaplerznego jest rozszerzanie kultu Matki Bożej Szkaplerznej poprzez własne nabożeństwa i ćwiczenia duchowne, a szczególnie przez naśladowanie Jej cnót i dzieła miłości. Każdy kto przyjmuje szkaplerz św. należy do rodziny Maryi. Papież Pius XII napisał, że " Wszyscy karmelici, bądź po klasztorach pierwszego i drugiego Zakonu, bądź w Trzecim Zakonie regularnym i świeckim, bądź w bractwie, połączeni szczególnym węzłem miłości, należą do tej samej rodziny błogosławionej Matki.Początki bractwa szkaplerznego sięgają XIII w. Od czasu objawienia się Matki Bożej św. Szymonowi Stockowi i nadania wielkich przywilejów karmelitańskiemu szkaplerzowi, rozpoczął się masowy rozwój tego bractwa. W XIV wieku powstały pierwsze bractwa szkaplerzne we Florencji, Bolonii, Wenecji i innych miastach. W krótkim czasie eygowano je przy wszystkich klasztorach karmelitańskich. Stanowiły one jedną z form działalności zakonu.
Do Bractwa może należeć każda osoba przynależąca do Kościoła katolickiego, która otrzymała sakrament dojrzałości chrześcijańskiej (bierzmowanie) oraz nosi Szkaplerz poświęcony i nałożony przez kapłana.
Jakie są obowiązki członków Bractwa?
- Zawsze i z pobożnością nosić Szkaplerz św. lub medalik, jako widzialny znak ich przynależności do Maryi w Rodzinie Karmelu.
- Stale poświęcać czas na spotkanie z Bogiem na modlitwie, często uczestniczyć w Eucharystii, odmawiać części Liturgii godzin lub kilku Psalmów, modlić się na różańcu, bądź odmawiać inne modlitwy zatwierdzone przez Kościół.
- Uczestniczyć w okresowych spotkaniach, podczas których ożywiane jest poczucie wspólnotowej więzi, poznaje się ducha Karmelu i uwrażliwia na potrzeby braci i sióstr, czyniąc to wszystko w zażyłej komunii z Maryją.
Jakie są cele bractwa?
- zapoznawanie się z duchem Karmelu Terezjańskiego;
- rozważanie życia Najświętszej Maryi Panny i naśladowanie Jej cnót;
- rozszerzanie czci Najświętszej Maryi Panny i nabożeństwa szkaplerznego;
- czynne włączanie się - w duchu maryjnym - w życie Kościoła lokalnego;
- współpraca z innymi stowarzyszeniami i ruchami katolickimi.
